तपाईंको घर, अफिस ,फ्याक्ट्री आदिमा वास्तुदोष हुन सक्छ । जसको कारण तपाईंको घरमा कलह, अफिसमा र फ्याक्ट्रीमा कामकाज बिग्रिरहेको पनि हुनसक्छ । यस्तो अवस्थामा वास्तुदोष मेटाउनु तपाईं हामी सबैको लागि तपाईं निश्चय नै राम्रो हुनेछ । विभिन्न यज्ञहरूदेखि होमहरू पनि गरिरहनु भएको छ होला । तर, म यहाँ एकदमै सरल र प्रभावकारी प्रयोगको जानकारी गराउँन चाहन्छु ।

नुन (Salt ) पनि वास्तुदोष निवारणमा उपयोगी सावित हुन्छ भन्ने धेरैलाई सुन्दा अनौठो लाग्ला । नुन हाम्रो जीवनको अभिन्न वस्तु हो । नुनबिना हामी स्वस्थ जीबनको परिकल्पना गर्न सक्दैनौँ । यसको उपयोग खानपिनमा मात्रै नभइ वास्तुशास्त्रमा पनि महत्वपूर्ण स्थान रहेकोछ ।

वास्तुदोष निवारणको लागि सादा समुद्रमा पाइने नुनलाई प्रयोगमा ल्याइने गरिन्छ । पाकेटमा आउने आयो या अन्ने तेस्तै खालको नुन होइन । बिजुलीको अर्थिङ र बर्फ जमाउनमा पनि यो नुनलाई प्रयोग गरिन्छ । यदि तपाईंको घरमा या अफिस, फ्याक्ट्रीमा उत्तरपूर्व कुना अर्थात् इशान्ने , कोणमा वास्तुदोष छ भने त्यस दिशामा शिशाको एउटा प्लेटमा २–३ मुठ्ठी ढिके नुन राखिदिने र यसलाई १५–२० दिनमा बद्लिरहने गर्नु पर्दछ । पुरानो नुनलाई वाशमेसिनमा हाल्ने र बगाइदिने यस्तो नुनलाई जहाँ पायो, त्यहीँ फ्याक्नु हुँदैन ।

घरमा रहेका ससाना बच्चाहरू प्रायः बिरामी भइरहन्छन् भने १–२ टुक्रा नुन लिएर बच्चाको टाउकोदेखि खुट्टासम्म घुमाएमा पनि बच्चाहरू ठीकठाक हुन जान्छन् । यदि ठूलाबडा मान्छे पनि बिरामी भइरहन्छन् भने शिरानीमुनि नुनलाई पोको पारेर राख्न सकिन्छ । घरमा बिहान, बेलुका भुइँ पुछपाछ गर्दा पानीमा नुन मिलाउने गरेमा पनि घरमा सुख, शान्ति, समृद्धि थपिनेछ ।

यदि तपाईंलाई मनमा दुःख, चिन्ता, भय, खिन्नता या निराशा भइरहन्छ भने दुवै हातमा केही समयसम्मको लागि नुन हालेर मुठ्ठी पार्नुस् र पछि गएर वास मेसिनमा बगाइदिनुस् । यसो गर्दा तपाईंको चित्त शान्त हुन पुग्नेछ । अन्त्यमा जुनजुन ठाउँमा वास्तुदोष छ, त्यहाँ ढिके नुन राख्ने गरेमा वास्तुदोष निवारण हुनेछ ।

गीत

आधुनिक गीत
यता फाट्छ यतै टाल्छु,फेरि फाट्छ जिबनको टालो
यता थुन्छु यतै फुट्छ,फेरि थुन्छु जिबनको कुलो
———————-****—————————-
कस्तो रहिछ मेरो भाग्य, साउनको भेल भयो
जतापनी ठक्कर खाने, दैबको नै खेल भयो
यता जोत्छु यतै बाझो,फेरि जोत्छु जिबनको हलो
यता थुन्छु यतै फुट्छ, फेरि थुन्छु जिबनको कुलो
———————–****—————————–
यता फाट्छ…….
यता थुन्छु……….
————————****—————————–
टुट्यो सबै सपना जति, जलेकोछु दिन दिनमा
सास त बाकी छ, तर मर्दैछु पल पलमा
यता भर्छु यतै खाली, फेरि भर्छु जिबनको डालो
यता थुन्छु यतै फुट्छ, फेरि थुन्छु जिबनको कुलो
———————-****——————————-
यता फाट्छ……
यता थुन्छु………
———————-****——————————-
स्वर:-करुणा सिम्खडा
संगीत तथा एरेन्ज:-मनोज राजभण्डारी
रचना:-एच.के.धिताल
एल्बम :-सौगात

ज्यो अर्जुन नेपाल : हिन्दू धर्मावलम्बीहरुले माघ महिनामा श्री स्वस्थानीको व्रत बस्ने र कथा सुन्ने गर्छन् । नेपालमा यसको व्यापक चलन

रहँदै आएको छ । स्कन्दपुराणको केदारखण्ड अन्तर्गत रहेको यो कथा कुमार र अगस्त्यमुनि बीचको संवादको शैलीमा लेखिएको छ । कथा रोचक र सन्देशमूलक छ । सतीदेवी, पार्वती र गोमा जस्ता नारीहरु श्रीस्वस्थानी व्रतकथाका मुख्य पात्रहरु हुन् । शुरुमा संस्कृतमा लेखिएको कथालाई विभिन्न व्यक्तिहरुले आ–आफै अनुवाद गरेर किताब छापेका हुँदा कथा भन्ने शैली एउटै रहेको पाइन्न । स्वस्थानीको कथा एकतीस अध्यायमा उनिएको छ ।
प्रत्येक वर्ष पौष शुक्ल पूर्णिमादेखि माघ शुक्लपूर्णिमासम्म एकमहिनाको व्रतअवधि रहन्छ ।यो हिन्दुहरुको पौराणिक कथामध्ये नेपाली समाजको निजी विशेषता भएको मौलिक व्रतकथा हो । देवीको उत्पत्तिको बारेमा प्रष्ट नखुलाइए तापनि पनि स्वरुप भने प्रष्टयाउने प्रयास गरिएको छ ।
अष्टासु च दलेष्वेषु मातृकाष्टथितास्तथा, खड्गं, त्रिशुलं चोध्र्वञ्च वामेच वरमुत्पलम् ।
चतुर्भुजा त्रिनेत्रा च सर्वालंकार भूषिता,सुवर्ण वद्धिका साभा स्वस्थानी परमेश्वरी ।
श्री स्वस्थानी अष्टदल यन्त्र
अष्टदलमा अष्टमात्रिकाहरु क्रमशः चामुण्डा, महाकाली, वैष्णवी, ब्राह्मी, माहेश्वरी, कौमारी, बाराही र इन्द्रायणी बसेका छन् भने यिनीहरुको बिचमा चार हातमा त्रिशूल, तरवार, चक्र र कमल लिएकी श्री स्वस्थानी देवी छन् । आदि शक्तिको रुपमा मानिने यस्ती देवीको विधिपूर्वक व्रत, पूजा र आराधना गर्नाले मनोकांक्षा सिद्ध हुने विश्वास गरिन्छ ।
“स्वस्थानी” स्व र स्थान गरी दुइ शब्द मिलेर अन्त्यमा इ प्रत्यय लागेर बनेको शब्द हो । जसको अर्थ आपm्नै स्थानमा अडिग हुनु वा स्थान च्यूत नहुनु हो भने स्वस्थानी देवी एक अडिग, साधक उन्मुख र सधै सत्यको पक्षमा रहने देवीको रुपमा रहेको मानिन्छ । यो व्रत कथा हामी हरेक साधकको जीवनकथासंग जोडिएको छ । जबसम्म हामी हाम्रो स्थानबाट च्यूत हँुदैनौ तबसम्म हाम्रो इज्जत प्रतिष्ठा कायम रहिरहन्छ तर गलत कर्म र संगतले हामीलाइ स्थानच्यूत बनाउन सक्छ त्यति बेला न हाम्रो इज्जत हुन्छ न त प्रतिष्ठा नै भन्ने यस कथाको मुख्य सन्देश रहेको छ ।
श्रीस्वस्थानीको व्रत बस्नु र कथा सुन्नु हाम्रो संस्कृति नै बनिसकेको छ । यस व्रत कथाभित्र उल्लेख गरिएका प्रायः सबै तीर्थस्थलहरु नेपालभित्र रहेका छन् जसमध्य गुह्येश्वरी, श्लेष्मान्तक जंगल, वाग्मती, गौरीघाट, गोकर्ण, शालि नदी जस्ता महत्वपूर्ण तीर्थस्थलहरु उपत्यकाभित्र रहेकोले पनि स्वस्थानी कथाले बढी महत्व पाएको हो ।
भूगोलको वर्णनबाट सुरु गरिएको कथा नीतिशास्त्रका कुरा संगसंगै सकिएको छ । प्राचीन ढंगका कुरालाई अहिलेको एक्काइसांै शताब्दिमा संतोषजनक तरिकाले बुझाउन दृष्टान्तको रुपमा नवशिक्षितवर्गमा देखाई प्राचीन संस्कृतिमा दृढता कायम गर्दै पुराण दर्शन ज्याेितष तथा नयाँ भौगोलिक सिद्धान्तहरुको समन्वय गरी भूगोल वर्णन गर्न सकियो भने यसको विश्वसनीयता अझै बढ्ने थियो । त्यस्तै, सृष्टिविकासको क्रममा पनि वेदवेदाङ्ग पुराण दर्शन तन्त्रसमेतका प्राचीन आर्य ग्रन्थहरुको यथासंभव आलोचना र समालोचना गरी वैज्ञानिक तुलनासमेत प्रस्तुत गर्दै हिन्दु संस्कृतिको प्रवाहलाई निर्मल गराई विवेचनात्मक ढंगले सृष्टिको विकास क्रमलाई देखाउन सकियो भने ब्रतकथामा सुनमा सुगन्ध थपिने थियो ।
यो कथा हरेक साधकको जीवनसंग जोडिनुका साथै जन्म र मृत्युको बारेमा प्रष्टयाउने प्रयास गरिएको छ । कुनै पनि व्यक्ति ठूलो मान्छे अथवा प्रतिष्ठित बन्नको लागि आफैमा रहेको शक्तिको उपयोग गर्नु जरुरी छ । किनभने, कसैले कसैको उत्थान अथवा विनास गर्न सक्दैन त्यो स्वयम्मा निर्भर रहन्छ । दाजुभाइ इष्टमित्र बाबुआमा भनेका त कारण मात्रै हुन मूख्य व्यक्ति आफै हुने गर्दछ । सानो व्यक्ति आफ्नै पौरखले ठूलो व्यक्ति बन्न सक्छ । त्यसैले सृष्टिको कार्यमा चतुर्मुखी ब्रह्माजी केवल कारण मात्रै हुन् मुख्य सृज्य (सृष्टी) हुने वस्तु कै प्रभाव हो । ब्रह्माजी केवल एउटा निमित्त मात्रै भएको र कुनै पनि सत्यले निमित्त बाहेक अन्य कुनै वस्तुको इच्छा नगर्ने हुनाले जसले जस्तो कर्म गर्छ उसले त्यस्तै किसिमको फल पाउँछ, जसको उदाहरणको रुपमा मधु र कैटव दानव हुन् भनी देखाइएको छ । आनन्दसंग बसेका ब्रह्मालाई यी दूई दानवले दुःख दिन थालेपछि उनीहरुको वधको लागि भगवान विष्णुको आगमन भएको छ । भनिन्छ, विनास गर्ने अधिकार उसैलाई हुन्छ जसले सृजना गरेको हुन्छ, त्यसैले विष्णुको कानेगुजीवाट उत्पत्ति भएका मानिएका दैत्यहरु विष्णुबाटै मारिएका छन् । कारण, जतिसुकै शक्तिशाली भए तापनि कर्म अनुसारको फल भोग्नु पर्छ भन्ने दृष्टान्त पहिलो अध्यायमा दिन खोजिएको छ भने दोस्रो अध्यायदेखि तीसौं अध्यायसम्म आइपुग्दा चतुर्मुखी ब्रह्माको विचारदेखि लिएर सतीदेवीको परमात्माप्रतिको आस्था, दक्षप्रजापतिको घमण्ड, सतीदेवी प्रति श्रीमहादेवको मोह, पार्वतीको दृढसंकल्प शक्ति र श्रीस्वस्थानी देवीको आशिर्वाद ,गोमा र चन्द्रावतीको अहंकार ,नवराजको सहनशीलता जस्ता प्रसंगले हामीलाइ नैतिकवान बनाई श्रीस्वस्थानी देवीप्रति सदैव समर्पित भक्तलाई कठिनाइहरुबाट मुक्ति दिलाई नानारुपमा पनि एकताको भाव प्राप्त हुने कुरा बताइएकोे छ ।
कुनै पनि काम शुभारम्भ गर्दा अनुभव या ज्ञानको कमीले काम भनेजस्तो नहुनु स्वभाविकै हो । ब्रह्माजीले पनि सृिष्ट गर्ने क्रममा बुद्धिमा न्युनता छाएकोले सृिष्ट अज्ञानमय भयो अर्थात् सृष्टि गर्ने क्रममा पाँच थरीका अविद्याहरुको निर्माण भयो जसमा क्रमशः अज्ञान, मोह, विषयाशक्ति, तामिस्त्र (कुनै पनि कुराको अनुचित आग्रह) र अन्धतामिस्त्र (कतैबाट आलोचित नभई सदासर्वदा आनन्दको इच्छा राख्नु) । त्यसैले गर्र्दा आज मानव वेला वेलामा किंकर्तव्यविमुढ हुने गर्दछ भनेर भनिएको छ।
स्वस्थानी कथामा ज्योतिष प्रसङ्ग पनि यत्रतत्र छरिएर रहेको पाइन्छ । सयौ वर्ष अगाडि लिखित स्वस्थानीकथाको ज्योतिष प्रसङ्गले ज्योतिष विषयको महत्व सयौ हजारौ वर्षदेखि रहिआएको पुष्टि गर्दछ । ब्रह्मा ,विष्ण शिव क्रमशः सृष्टिकर्ता, पालनकर्ता तथा संहारकर्ता भनिएको छ । विष्णु र शिवको आयुको अवधि वा प्रमाण छैन । ब्रह्माको सय वर्ष परमायु भनिएको छ र त्यसपछि ब्रह्माको पनि मृत्यु हुने अथवा प्रलय हुने प्रसंग ज्योतिष विषयक पाइन्छ । सूर्य, चन्द्र, भौमादि ग्रह सृष्टिकालीन सुमेरु पर्वतका चारैतिर रहेको उल्लेख छ । स्वस्थानीको कथामा नवग्रह रहेको व्याख्या गरिनु, त्यही कुरा पूर्वीय ज्योतिष शास्त्रले स्वीकार्नु अनि आधुनिककालको आधुनिक यन्त्रसहितको खगोलशास्त्रले समेत पत्ता लगाउनुले स्वस्थानी लेखिनेताक नै ज्योतिष शास्त्रको राम्रो र वैज्ञानिक तवरले नै विकास भैसकेको मान्न सकिन्छ ।
यसरी सर्सर्ती हेर्दा श्रीस्वस्थानी देवीको आधार ग्रहण गर्नाले दरिद्रता र भय हटेर जानेछ । समर्थवान हुनको निमित्त हाम्रो लागि देवीको स्तोत्र पाठ, भजन, कवच, स्तुति तथा व्रत कथा जस्ता विधानहरु अत्यन्तै सुखदायक मानिन्छन् । विशेष गरेर हाम्रो जीवनका सवै भागहरुमा उहाँका दिव्यमन्त्र र भाव ग्रहण गर्नाले निर्भय बन्न सकिन्छ । अनि हामी मानवले चाहने सवै संयम, दया र मोक्षका तत्वहरु प्राप्त गर्न सफल हुन्छौ । मनमा विनयको भाव छ भने जस्तोसुकै व्यक्तिलाई पनि आफ्नो वशमा पार्न सकिन्छ । अरुको रिस डाह नगर्ने साधक हार्दिक साहनुभुति पाउन सफल हुन्छ । जसको वाणी मिजासिलो हुन्छ त्यस्ता साधकलाइ सवैले मन पराउँछन र सुखदुःखमा सहयोग पनि मिल्छ । क्रोधलाई पापको कारण जानेर त्याग्न सकियो भने जीवन सफल हुन्छ ।

शान्तितुल्यं तपो नास्ति न सन्तोषात्परं सुखम् ।
नतृष्णयाः परोब्याधिर्न च धर्मोदयापरः।।
अर्थात शान्ति बराबर अरु कुनेै तपस्या छैन, सन्तोषदेखि टाढा अरु कुनै सुख छैन, तृष्णा भन्दा ठूलो अरु कुनै रोग छैन र दयाभन्दा ठूलो अरु कुनै धर्म छैन । ईश्वरले सृष्टि गरेका सवै जीवहरुमा दयाभाव राख्न सक्नु पर्छ । यसरी स्कन्दपुराण अन्तर्गतको केदारखण्डमा वर्णन गरिएको माघमहात्म्ये कुमार र अगस्त्यमुनिको संवाद श्रीस्वस्थानीको महिमा संगसंगै देवीलाई दृष्टान्तको रुपमा देखाएर तपाई हाम्रो जीवनको यथास्थितिको वर्णन यस महात्म्यमा गरिएको छ ।

शन्तोषी शाह, काठमाडौ : हाम्रो समाज परम्परागत रुढीबादी सोचाइ बाट बिस्तारै आधुनीकीकरण तर्फ लम्कीन बिस्तारै शुरुआत हुदैछ । अहिले को केही शीक्षीत देखि

अशीक्षीत युवा हरुले आपनो श्रीमती लाई घरको चुलोचौका र परीवारमै सीमीत राखनु हुदैन भन्ने मान्यता बाट बाहिर आउदै छन् । बीहे पछि पनि आपनो श्रीमती लाई पढाउने , आत्मनिर्भर बनाउन पहल गर्ने पुरुष हरु पनि हाम्रो समाजमा छन् , आपनो परीवारको सदस्य र श्रीमती लाई व्यबहार मा मीलाएर सुखी र खुशी परीवार को नीर्माण गर्दै सामाजिक सोचाइ बाट महिला हरु पनि संघर्ष गरेर अगाडि बढ्दै गएको छ , जस्तै महिला कोहि पराइ पुरुष हरु संग बोल्नु हुँदैन , घुलमिल हुनुहुदैन अहिले भन्ने कुरा अहिले को समयमा श्रीमान हरुले पनि सहज रूपमा नै लीएको पाइन्छ , अहिले को महिला हरु दीउसो मात्रै कार्यलय को काम गर्नुपर्छ र पुरुष हरु बीहान , दिउँसो , साझ , राती पनि कार्यलय को काम गर्नुपर्छ भन्ने मुल्यमान्यता लाई चुनौती दीदै रात्री कार्य पनि कार्यलय र अस्पताल हरुमा महिला हरु ले गरीरहेको छ । मीना शाह र अजय शाह उहाँ हरु को बीबाह भएको चार बर्ष भयो , पेशा ले उहाँ हरु इन्जिनियर हुनुहुन्छ उहाँ हरु को दुई बर्ष को छोरी छ बच्चा को रेखदेख दुवै जना मीलेर गर्नुहुन्छ , घर को काम पनि बाड्फाड गरेर मीलेर गर्नु हुन्छ , मीना जी को रात्रि कार्य भएको दीन उहाँ को श्रीमान ले नै बच्चा को रेखदेख गर्नु हुन्छ उहाँ बीबाह पश्चात् पनि पढाई लाई नीरन्तरता दीरहनु भएको छ यस्तो धेरै दम्पति हरु हुनुहुन्छ जस्ले आपनो घरपरिवार र दाम्पत्य जीवन संगै बाहिरी काम र पढाई लाई नीरन्तरता दीरहनु भएको छ , हाम्रो देश को कुल जनसंख्य 29,033, 914 को 63.9% शीक्षीत छन् जसमध्ये 76.4% पुरुष छन् भने महिला 53.1% छन् (2015 est = Source : CIA world factbook .

शन्तोषी शाह, काठमाडौ : हाम्रो देश पुरुष प्रधान देश हो ! हाम्रो समाज जति शीक्षीत हुदै गएको छ , शीक्षीत समाज संगै जति सामाजिक संरचनागत व्यबहार मा परीबर्तन हुनुपर्ने हो त्यति हुन सकेको छैन , अझ भन्नुपर्दा सास्कृतीक मूल्य मान्यता परम्परा अन्धबीश्वास ले गर्दा एकल महिला लाई हेर्ने द्रुष्टीकोण मा परीबर्तन आउन सकेको छैन ! कुनै पुरुष को श्रीमती को मृत्यु भयो भने घरपरिवार समाज को मान्छे ले पुरुष लाई हौसला बढाउछ तीम्रो घरपरिवार , छोराछोरी छ तीमीले अर्को बीबाह गर्नुपर्छ भनेर तर कुनै महिला को श्रीमान को मृत्यु भयो भने घरपरिवार देखि समाज को मान्छे ले अझ मनोबल घटाउछ तिमी आपनो छोराछोरी को रेखदेख गर्नुपर्छ , तीमीले यसो गर्नु हुन्छ , यसो गर्नु हुदैन भनेर , एकल पुरुष लाई कुनै सास्कृतीक चाड्पर्ब भोजभतेर मा कुनै रोकटोक हुदैन भने एकल महिला लाई चाड्पर्ब भोजभतेर शुभकार्य मा बन्देज नै गरेको अहिलेसम्म पनि हामीले आपनो समाजमा देखीरहेका छौ ! हाम्रो देश नेपाल मा करीब छ लाख एकल महिला हरु छन तीनीहरु मध्ये ९०% पैतीस बर्ष मुनीका एकल महिला हरु छन् , पुरुष जनसंख्या को २% मात्रै एकल पुरुष हरु ले दोस्रो बीबाह गरेका छैनन् जुन कि ६० बर्ष भन्दा माथिका छन् , यसबाट नै प्रष्ट हुन्छ हाम्रो समाजमा कानुनले एकल महिला को पुर्नबीबाह गर्न मा कुनै बन्देज लगाएको छैन तर सास्कृतीक मूल्य मान्यता ले गर्दा पुर्नबीबाह गर्न सजिलो छैन , हाम्रो समाजमा एकल महिला हरु आपनै घरपरिवार बाट नै मानसिक र शारीरिक यातना भोग्न बाध्य छन् भने बाहिरी कामकाज गर्ने ठाँउ मा पनि मानसिक शारीरिक यातना भोग्न बाध्य छन् ! हामी शीक्षीत भए पनि आपनो घरपरिवार र समाज लाई ब्यबहारिक रूपमा शीक्षीत जबसम्म बनाउन सक्दैनौ तब सम्म एकल महिला हरु लाई हेर्ने दृष्टिकोण मा परीबर्तन आउन सक्दैन !

Deepak Neupane, kathmandu : Imagine the scene. You wake up every day to the sound of birdsong. Throwing open your bedroom window, you look out on a vista of green fields and rolling hills. There is nothing but open countryside.
Does this sound idyllic? Well not to me. Of course, living in the middle of nowhere might appeal if you’re elderly, or if you’re winter looking for inspiration. And ‘getting away from it all can be quite relaxing in the short term. But if you think life is for living, the last thing you should do is go and live in the countryside.
So what makes city life any better? Well, let’s start with the people. Where else can you meet such an interesting mix of the job opportunities. Where but in a city will you find such a range of choice? And when you want to relax, just think how much culture and entertainment is waiting for you, often just a short bus ride away.
I’ve spent most of my life in the city and I wouldn’t live anywhere else .I’ve been able to meet an incredible mix of people, see the best shows and entertainers, and keep up with the latest trends and fashion. Life is never dull in fact there’s too much to do. Would I exchange all that for life in the country ? Never in a million years!

Reena Ranjit, kathmandu : It is often assumed that a look at our origins will lead us to the meaning of life . It certainly did not work out that way for Dr . Frankenstein’s creation . Desperate to know where he had come from , unlike us he discovered the awful truth. Yet what he found out did not reveal life’s meaning, it just upset him. Perhaps instead of answering the question of why we are here by looking backwards we should look forward . What future goal would make this life worth living ? The problem with working towards goals was identified by the philosopher of common sense , Aristotle. His argument was that we do many things for the sake of something else. We eat to live , work to pay the bills , study to pass exams and so on . But unless at least one action is done for it’s own sake , there is no point in doing any of them. Not everything can be a means to an end: there must be ends which are valuable in their own right .There is much that makes life precious enough to hold on to and savour. So what gives people’s lives value ? It might be relieving the suffering of other, helping one’s children build their futures, or overcoming a problem. But life is uncertain and we are often thrown off course. The basic answer to the question of life’s meaning is probably this: there are more reason to live rather than die , and they are to be found in the living of life itself.

धादिङ, हामी कस्तो लोकतन्त्रको अभ्यास गर्दै छौँ ? हाम्रो शासन ब्यवस्था कसले / कसरी चलाउदै छन् ? हामी र हाम्रो पुस्ताले के सिक्दै छ ? अहिले वर्तमान नेपालको परिवेश र परिस्थितिका राजनितीक परिसूचक यस्तो देख्न थालेका छन् । नेपाली जनताले करिब सात दशक लामो संघर्ष र बलिदानको परिणाम स्वरुप एक वर्ष अगाडि नयाँ संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र नेपालको संविधान घोषणा गरिएका थिए । नयाँ संविधानमा धर्म निरपेक्षता,समबेशी सामनुपतिक राज्य ब्यवस्थाको संस्थागत बिकासको अभ्यासका प्ररम्भिक प्रारम्भ गरे त पनि आजै राज्यको हरेक तहमा कार्यान्वयनको त कुरै छाडौं संविधान नै अपुरो र अधुरो सरह भएको छ । संविधान कार्यान्वयन गराउनु राज्यको मुख्य भुमिका रहेको हुन्छ र संविधानलाई ऐन नियमलाई अक्षर अक्षरमा पालन गर्नु सरकारको मुख्य दायित्व भएकोले संविधान कार्यान्वयन गराउन नसक्नु सरकार र सरोकारवालाहरु दोषी देखिन्छ । संविधान कुनै एकाल जति धर्म लिंग र वर्गको हितमा मात्रै होइन संविधान त सिङ्गो राष्ट्रमा रहेका आम नागरिकको समान र समानता अधिकारको सुनिश्चितता र विभेदरहित समाज निर्माणको परिकल्पनामा रहि राज्य ब्यवस्था संचालन गराउने एक अभिभाराको दस्तावेज हो । संविधान घोषणा पछि मधेसी, आदिबासी जनजाति लगायत सानो दलहरूले असन्तुष्ट जनाउदै बिरोध गरिरहेको छ । लोकतान्त्रिक मुल्य,मान्यतालाई पछ्याउने हो भने दुई तिहाई भन्दा बढी बहुमतले अनुमोदन गरिएको संविधान कसरी प्रतिगामी संविधान हुन सक्छ ? होइन बहुमत प्राप्त संविधान नै  जनता आधार र जनादेशको संविधान भए फेरि किन सम्शोधन गर्नु परियो ? यी यस्ता गतिविधि देख्दा नेपाली राजनितीमा कहि नभएको जात्रा हड्डी गाउँमा भने झै लोकतान्त्रिक अभ्यास गर्दैछन् । हामीले कस्तो लोकतन्त्रको अभ्यास गर्दै छन् त कसैले कुनै बुझ्न नसकिने अवस्थामा राजनीतिक दलहरू किन फस्दै छ त ? मधेसी मोर्चा, आदिबासी जनजाति लगायतको माग सम्बोधन गर्नेपार्ने भए संविधान संशोधन गर्न जरुरी  छ ।

संविधान सम्शोधनले वर्तमान जटिल समस्यको समाधान हुन्छ भने सुनिश्चित के छ ? बहुमतको व्यवस्थालाई कदर गर्ने भए विगतको बिभेदमा रहेका समुदाय लिङ्ग वर्ग र क्षेत्रको माग कहाँ सम्बोधन भएको छ र ? होइन विभेदमा रहेको समुदाय वर्ग लिंग र क्षेत्रको माग सम्बोधन गर्नुपार्ने भए तिनीहरुको माग सम्बोधन गर्नुपर्छ कि पर्दैनन् ? लोकतन्त्रको नाममा कतिन्जेलसम्म लुटतन्त्र, भ्रष्टतन्त्र कमिसनतन्त्र र भागबन्डातन्त्र गरि रहने हो ?  नेपालको लोकतान्त्रिक व्यवस्थालाई राजनीतिक दलका नेताहरूले असफल र अव्यवस्थित गर्दै छन । लोकतन्त्र त मागी खाने भाँडाको रुपमा प्रयोग गर्दै आएको छ । खाली नौ नौ महिनामा सरकार परिवर्तन गराउन सांसद खरिद बिक्री गर्ने स्थालको रुपमा संसदीय व्यवस्थालाई प्रयोग गरिरहेको छ । हाम्रो राजनीतिक संस्कार जनतालाई भोट बैंकको रुपमा लिने र आफ्नै पार्टीभित्र मोर्चा झैं भागबन्डा गरि खाने, कार्याकर्तालाई सधैं चाकरी गर्न लगाउने, गठबन्धन सरकारमा रहन्दा एकदम स्वच्छचारी ब्यवहार तर गठबन्धन भंग हुन साथ् राष्ट्रवदि र राष्ट्रघतीको आरोप प्रत्यरोप लगाई रहने यो कस्तो लोकतन्त्र हो ? लोकतान्त्रिक शासन व्यवस्थामा त जनताको जनादेश र जनाभावना, विधिको शासन, मानव अधिकार, स्वतन्त्र, मन मर्यादाको आधारमा हरेक नागरिकको स्वस्थ्य, शिक्षा र रोजगारी लगायत आधारभुत अवश्यकता राज्यले सुनिश्चित गराउनु पर्छ । हाम्रो लोकतान्त्रिक अभ्यास त नेताहरू राजा राठौर जस्तै सर्वाधिक सर्वाभौम निहित रहेको र आफैं सर्वोच्च ठान्ने । प्रधानमन्त्री, मन्त्री हुन पाएको छैन तर बिदेशी शक्तिको पुजा गर्न विशेषदुत पठाउनै पार्ने । नीति नियम बनाउछ तर कसैले कहिल्यै पालना गर्दैनन् तस्करी हत्याराहरुलाई संरक्षण तथा प्रोत्साहित गराउने र राजनितीक क्षेत्र गुन्डागर्दी गराउने भर्ती केन्द्र बनाएको छ । समाजवाद र जनवादी त केवल नारामा सिमित राख्दै डानवाद, खुरावाद, तस्करीवाद, वंशावादमा सिमित रूपान्तरण भएको छ । के हाम्रो मनसिक नै असफलता र फ़ोहोरी खेलमा डुब्बिसकेको हो त ? नयाँ पुस्ताले नवीन कार्य गर्न सक्दैनन् ? हामी जहिले पनि अर्काको भरमा परनिर्भरता रहिरहने नै भए किन हामी प्रगतिशील मार्ग खोज्नु परेउ ? असफलताहरुको कमजोरी कहिल्यै नखोज्ने र समिक्षा नगर्ने तर अरुको बिरोध मात्रै गरिरहने परम्पराले युवापुस्ताको भविष्य कता डोर्‍याउने हो ? राज्यको काम कर्तव्य खोज्नु हाम्रो दायित्व होकि होईन । हामी जहिले जिम्मेवारबाट पन्छिने तर जिम्मेवारको कुरा मात्रै गरिरहनु नैतिक दायित्व हो त ? त्यसैले वैकल्पिक मार्ग खोज्नु बैकल्पिक कार्य रोज्नु नवीन युवापुस्ताको दायित्व हो ।

My son aged 9’s question about sex made me feel difficult. This world is still considered a taboo in our country’s social structure. I myself do not consider this word to be respectable. This word that creates much vibration in our culture doesn’t create much noise in the West. Whether it is because of the education they receive at school or sex is not considered to be of a big deal, this word doesn’t create much curiosity here in the West. My 9 years son asks many questions these days of various topics. His questions are bent into many types these days. I try my best to solve his curiosities.

It happened on the day when I was taking my 9 years old son to a swimming class in Astoria complex in a train. Train had 20-25 people. All kinds of people, black-white Americans, Hispanics, Asian etc. (America being a nation of immigrants, we can see people of all different culture and races here. Especially, New York City is a melting pot.)Some people were reading in the train, others were playing games on their phone while some were trying to get rest with their eyes closed. Some were talking to their friends. Everyone in their own world. I began browning my Facebook profile. Facebook has become a powerful communicating tools these days. People post incidents throughout the world via Facebook and it becomes viral within minutes. So, I contribute few moments of my days to the Facebook.

“MOM, what is a Museum of Sex? What is it about?”  My son interrupted the silence in the train with this question. My own attention shifted. He asked again considering my response, “What is sex? Mom? “He pointed at the advertisement on the top of the train seats. Nothing special was on the advertisement except that it was written in there “Museum of Sex.” In the child brain, the word “sex” was enough to create curiosity. He was waiting for my response. He had visited many museums up till now but neither him or I had heard of a “sex” museum. He used to enjoy going to museums because I used to reiterate how important it is to go to museums to gain more knowledge.

All the train passengers began looking at me and my son. Some were surprised by this unexpected question while others were curious. Some were wondering what will my answer be. I was myself wondering but I controlled myself. It was my duty to answer every question that pop in the head of my children. I remembered my religion and culture.

I remembered my country and my childhood. I began remembering the things I had seen and experienced since childhood. Today and my times weren’t same. Time had changed many things around. Today we are in the 21^st century and my son shall remember what I said for a long time. I wasn’t going to explain the wrong meaning of his question and mislead him. I remember, I have been embracing what my mother taught up till now. I promised myself that I would give the right answer so that he’d not find me wrong when he grows up.

In other words, today’s children are not like the kids of our times. They have moved forward to a great extent and they must keep moving on. Otherwise, they will have a hard time surviving. This is the reason why I consider it to be my duty to properly answer every question.

Some parents born in a country like mine might not like my response but do they want their children to try finding answers to their curiosity via laptop and computers. Do they want their children watching porn and online videos to find their answers?

They definitely do not want that. Our human nature is such that whatever is hidden, we try to find out about it as much as possible. These are children whose learning phase is just beginning. If we can answer their questions properly, maybe we can help them raise their ability to distinguish between right and wrong.

Thus, I decided to answer my son and again read his curiosity. “What is sex Mom?” He was still waiting for my response. “Sex is a normal thing which happens in between man and woman.” I replied at last. (Although sex is today a vast topic, this is what I considered to be the right response at the moment.)

I mentioned,” God has created two kinds, men and women to run the world. Two different types of bodies. You have the body of a man while myself including all the ladies have the body of a women.” Your body is different from that of women. You can cover your lower part and walk around while we must cover two parts of the body.

There’s nothing surprising about it. Whoever is here is either a male or female. This is God’s creation. While people grow up, they get attracted to opposite sex. They then undergo physical intercourse which is called sex. This happens in all, sooner or later. You shall understand it when you grow up.

This is how I answered. I don’t know how much of it he understood. However, I could understand that some of his curiosity had been answered. I breathed an air of satisfaction. White lady who was sitting beside me aged 65/70 was listening to our conversation. She said, she was happy that I was performing my duty of being a mother very well. Greeting the white lady a good bye, we got off the train.